Bogactwo Kościoła ujawnia się przez różne dary i charyzmaty udzielane przez Ducha Świętego. Wspólnota parafialna, która doświadczyła mocy żyjącego Pana, staje się dzięki tym darom
i charyzmatom gotowa i zdolna do podejmowania działań ewangelizacyjnych, duszpasterskich, społecznych, kulturalnych
i charytatywnych – wszak umywanie nóg to również gest Chrystusa, który mamy naśladować! Różnorodność darów i posług znajduje swoje harmonijne miejsce w parafii rozumianej jako wspólnota wspólnot – konkretnej realizacji idei communio. Urzeczywistnienie tego ideału będzie
w dużej mierze zależało od świadomości daru i łaski, od świadomości chrztu i bierzmowania, które prowadzą przez parafialny wieczernik do świadectwa słowa i czynu.
W nich obu, w słowie i w czynie, wyraża się odpowiedzialność
w Kościele i za Kościół, choć bardziej wyraża się ona w działaniu niż
w mówieniu – to również synodalne spostrzeżenie. Działanie w Kościele powinno mieć przede wszystkim formę troski o osobistą więź z Bogiem Ojcem przez Jezusa w Duchu Świętym i już w niej, w owej trosce, ujawnia się odpowiedzialność za Kościół – posłany, aby wszystkim głosił Dobra Nowinę!
(fragment)